Dubrownik - posąg kobiety z waginą i przechodzień

W Dubrowniku istnieje posąg kobiety siedzącej na kamieniu z rozkraczonymi nogami a rękami rozszerzającymi własną waginę. Polski przechodzień powiedział: "w naszym kraju od razu stała by się afera". W tej sytuacji zastanawiające są dwa aspekty: jaką funkcję pełni ta forma sztuki?; jaka myśl go wytworzyła.? Drugi to krytyka przechodnia oceniającego nasz kraj. 
Po pierwsze należy zastanowić się w jakim okresie powstał ten posąg, aby zlokalizować jego przestrzeń historyczną, a więc w jakim okresie kulturowym ktoś go wytworzył. Przeszukując Internet niestety nie zauważyłem tej rzeźby i dlatego muszę określić okres jej powstania poprzez analizę rozumową. Nie chce mi się wierzyć, żeby rzeźba ta powstała w okresie Średniowiecza, ponieważ była to epoka wysoce rygorystyczna wobec nagości. Bardziej bym stawiał na okres Odrodzenia lub okres starożytnej Grecji co w pewnym sensie wyjdzie na to samo, ponieważ epoka Odrodzenia czerpała szeroką garścią z epoki antycznej.
Zastanawiam się również nad sensem tej sztuki. Co ona pokazuje?  Czy jest to kobieta rodząca? Gdyby tak było autor przedstawił by chociaż małą główkę dziecięcia z niej się wydostającą. Czy jest to próba pokazania anatomii człowieka?, taka ówczesna ich próba? Raczej nie. Powyższa rzeźba można by rzec jest pornograficzna. Choć nie pokazywała kobiety w samym akcie i bez mężczyzny to pokazywała dotyk narządów płciowych dokonanych przez ową kobietę.
Pobieżnie przeglądając sztukę grecką lub rzymską sprzed urodzenia Chrystusa nie widziałem podobnej rzeźby. Są kobiety pokazujące piersi lub okazujące całe nagie kobiece ciało, ale żaden nie pokazywał waginy rozszerzanej przez samą kobietę. Wpisując w Google termin "pornografia w sztuce greckiej" nie wyskoczyła żadna podobna rzeźba. Stąd mogę wnosić, że mamy tu przykład progresu nagości lub może bardziej jej regres, ponieważ oglądając rzeźby kultury prymitywnej oddającej cześć duchom i demonom poprzez szamanów tam właśnie takie figurki odnajdujemy. W żadnej rzeźbie greckiej postać mężczyzny lub kobiety nie dotyka swojego przyrodzenia. Może błędnie szukam, ale tak pokazuje Wikipedia poprzez 100 zdjęć, które oglądałem. Dlatego musimy sięgnąć do historii Dubrownika zaczepiając Wikipedię, aby rozwiązać tą zagadkę.
"Po najeździe Słowian na Bałkany na początku VII wieku na wysepce osiedlili się uchodźcy ze zrujnowanego przez Słowian Epidaurum (dzisiejszy Cavtat), leżącego nieco na południe. Możliwe, że już wcześniej, od czasów kolonizacji greckiej, wyspa ta stanowiła kotwicowisko statków żeglujących wzdłuż wybrzeża dalmatyńskiego."...."Na lądzie stałym naprzeciw wysepki Słowianie założyli osadę Dubrownik. Mieszkańcy obu osad żyli zgodnie, co pozwoliło w XII wieku je połączyć. Dokonano tego poprzez zasypanie przesmyku, na którego miejscu powstała główna ulica miasta – Stradun. Tak powstałe miasto zostało jeszcze w pierwszej połowie XIV wieku powiększone o okolice dzisiejszego klasztoru dominikanów (północno-wschodni narożnik Starego Miasta). Dubrownik w skali średniowiecznej był miastem obszernym"..."Zależności te były na tyle symboliczne, że miasto stopniowo rozwinęło się w osobne państwo: Republikę Dubrownicką – republikę rządzoną przez arystokrację-patrycjat, nabywający ogromne bogactwa w drodze handlu. Rody kupców-patrycjuszy początkowo były romańskie, ale od XII wieku cała ludność miasta stopniowo się slawizowała. W XV wieku Dubrownik był już jednolicie słowiański"..."Rozkwit miasta trwał od XIII do XVI wieku. W tym czasie powstała większość budowli i urządzeń miejskich, stanowiących dziś jego zabytki."
Z powyższych fragmentów na temat powstania miasta sytuuję czas powstania tego posągu w  XIV i XV wieku z uwagi na to , że Dubrownik stał się wielkim ośrodkiem portowym. Miasta portowe zawsze są miastami kosmopolitycznymi tak zresztą jak wielkie metropolie wewnątrz kraju. Poprzez handel morski człowiek styka się z wielością kultur. Przybywające obce statki czasami zostawiają obcą narośl, która się aklimatyzuje w portowym mieście lub pozostawia swój ślad kulturowy, który czasami się rozrasta. Dlatego takie miasta jak w Polsce Gdańsk i Szczecin są bastionem lewicy lub lewackiej już teraz Platformy Obywatelskiej. Stąd w dniu święta 1 maja w roku 2018 w polskim mieście Gdańsk zamiast flag polskich pojawiły się flagi Unii Europejskiej. Dlatego miasta te są bardziej multikulturowe, a więc bardziej "tolerancyjne" dla obcych kultur i może bardziej tolerancyjne dla sztuki. Dubrownik stał się wielkim ośrodkiem w XIV wieku, a więc był to schyłek Średniowiecza, w którym taka sztuka była niedozwolona. Dlatego należy umiejscowić ją w Odrodzeniu, ponieważ w tym okresie sztuka nawiązywała do sztuki greckiej i rzymskiej, gdzie nagość była bardziej tolerowana. Ponadto sztukę tworzą ludzie w miarę bogaci będąc jej mecenasami. Może w domu tym mieszkał artysta, który budował różne wytwory Dubrownika mając jakiś skręt skoro taką jej formę wystawił przed domem, a jego ekstrawagancję tolerowała cała społeczność Dubrownika. Dlatego musimy przeanalizować tę sytuację
Każdy dom jako sfera prywatna łączy się z sferą publiczną za pomocą różnych granic. Będzie to płot lub sama ściana domu z małym gankiem, na którym posadzono posąg jak w przypadku "kobiety z waginą z Dubrownika". To co można we własnej przestrzeni prywatnej nie koniecznie jest dozwolone w sferze publicznej. Każdy dom wewnątrz samego siebie jest jakoś udekorowany sztuką i to jest prawo tej przestrzeni i prawo jej domowników. Ale to jest sfera wewnętrzna. Sferę zewnętrzną stanowią różne elementy domu lub ogrodu: okna, dachówki, płot i można by rzec, że to co widzi zewnętrzny przechodzień i dostrzega  w tej sferze wewnętrznej. Czerwona dachówka może mówić coś o domowniku chociażby to, że lubi czerwony, ale też niekoniecznie: może tylko takie dachówki są na rynku. Czerwona dachówka nie służy jako komunikat dla sfery publicznej jak i inne elementy domu i ogrodu nie są komunikatem dla przestrzeni publicznej. To są elementy estetyki właściciela domu może jakoś na zewnątrz uzewnętrznione. Postawiony posąg mówi już coś więcej niż kwiatki, ponieważ jest to fakt kulturowy skierowany jako komunikat do sfery publicznej tak jak wywieszenie flagi Unii Europejskiej jest próbą zakomunikowania otoczeniu, że jestem zwolennikiem określonej opcji politycznej w kraju, w którym żyje. Sztuka wewnątrz domu jest prywatną sprawą domowników lub samotnika. Powyższy posąg kobiety został umiejscowiony na styku sfery prywatnej i publicznej. Dlatego też musimy wiedzieć, że to co publiczne to nie to samo co prywatne. 
Umiejscowienie takiego posągu przy własnym domu ma  swój sens publiczny tak jak wywieszenie przystrojenia na święto Bożego Ciała. Rodzina pokazuje sferze publicznej jakie wartości wyznaje; do jakiej kultury należy. Wiadomo, że mniejszość boi się zdecydowanej i zwartej większości i nie wywieszenie na przykład półksiężyca w polskiej wiosce też coś mówi o domownikach skoro wiemy, że to muzułmanie. Co kierowało tą rodziną, lub jak mógłbym założyć samotnikiem, pokazującym taki posąg. Co ze społeczeństwem, które taką rzeźbę zaakceptowało? W jaki sposób w Polsce społeczeństwo zareagowało by na wiosce na widok kobiety z waginą.? Jakie treści rodzina umiejscawiając taki posąg przed domem przekazywało by wartości następnemu pokoleniu wewnątrz siebie jak i społeczeństwu na zewnątrz?

Kolejnym krokiem będzie rozważenie takich pojęć jak nagość, seksualność i macierzyństwo. Dlaczego akurat takich? Ponieważ w kobiecie trzymającej swoją waginę te trzy elementy się pojawiają. Wszystkie te trzy sfery poza wyjątkowymi sytuacjami odbywają się społecznie w ukryciu dlatego też połączymy te pojęcie z pojęciem wstydu, który, jeśli zostanie odkryty, pojawia się ciele człowieka w pewnej mimice. Macica jest nie tylko elementem seksualności, ale również początkiem macierzyństwa i rodzicielstwa. Od seksualności do macierzyństwa; taki jest kierunek, a nie odwrotny. Można było by powiedzieć, że kobieta reprezentuje tylko seksualność poprzez dotyk swojego przyrodzenia podobnie jak gdyby dokonał tego mężczyzna; z tą różnicą, że nawet jeśli mężczyzna pokazuje przyrodzenie, co wskazuje na jego funkcje seksualne i rodzicielskie, to jednak nie posiada jeszcze atrybuty macierzyńskiego, którego to element posiada kobieta, a więc odkryte piersi, które posiada posąg z Dubrownika. Dlatego ważne tu jest też macierzyństwo ponieważ jest to już konkretne odniesienie się do nowego człowieka. Używając przyrodzenia może dojść do poczęcia. Używając organów piersi już dochodzi do używania piersi w stosunku do człowieka jako dziecka. Macierzyństwo jest skutkiem nagości i seksualności. Elementem macierzyństwa jak i seksualności jest macica tak szeroko reprezentowana poprzez to dzieło sztuki. 

Idąc dalej. Nagość jest pierwszym elementem, który musi wystąpić, aby mogło dojść do kolejnych wspomnianych, choć możemy powiedzieć, że w dobie in vitro niekoniecznie. Nagość jest ściśle kontrolowane przez prawo i obyczaj. Sankcje prawne powstrzymują człowieka od pokazywania nagości otoczeniu dając surowe kary, a transwerstyta ją pokazujący jest osobnikiem  podlegającym pod kategorię dysfunkcji seksuologicznych i jako taki podlega leczeniu psychiatrycznemu. Każde społeczeństwo reguluje zakres nagości. W naszej kulturze, która przeszła z kultury Średniowiecznej akceptowane jest pokazanie poszczególnych elementów ciała oczywiście poza strefami specjalnie dla tego wyznaczonych czyli tak zwanych plaż nudystów. Nagość również jest regulowana w środowisku domowym. Zdarzy się przypadkowa sytuacja nagości, ale generalnie jest to przywracane do normalności.

Nie wiem jakby ktoś chciał udowodnić, że narządy rozrodcze służą tylko przyjemności lub mówiąc inaczej i realnie to może nastąpić, że ktoś przez całe życie może używać tych narządów dla przyjemności to jednak biologicznie są one prokreacyjne, a przyjemność służy tej funkcji jako narzędzie, ponieważ nikt by nie współżył bez przyjemności mając w perspektywie wychowanie dzieci przez całe życie. Przyjemność jest osobnicza, przeżywa ją osobnik używający seksualności; prokreacja jest gatunkowa ponieważ służy przedłużenie istnienia gatunku. Przyjemność jest egoistyczna; prokreacja altruistyczna. Przyjemność jest uczuciem wsobnym a prokreacja celem zewnętrznym służącym powstaniu nowego CZŁOWIEKA. Dlatego tabu i wstyd, ukrywanie tej sfery służy zakryciu "tajemnicy" jaką jest pojawienie się nowego człowieka. To ten nowy człowiek jest najwyższą wartością równą nam i dlatego pojawiają się wspomniane powyższe zjawiska jak tabu lub wstyd oraz ukrycie. Tabu to nie tylko nie mówienie o czymś co można by rzec jest sferą nie ujawniania, tabu to również fizyczne zakrywanie pewnych sfer zwłaszcza zakrywanie części ludzkiego ciała. Przyjemność jest niejako profanacją sfery reprodukcyjnej choć katolicyzm nie neguje przyjemności o ile jest ona realizowana w małżeństwie. Nagość jest sferą wysoce prywatną i taką powinna być. To jest wyraz szacunku do samego siebie, ale też szacunku do CZŁOWIEKA w ogóle, ponieważ chodzenie nago spowodowało by uruchomienie pewnych norm kulturowych i odpowiednich sankcji. 

Nasza kultura akceptuje nagość w pewnych granicach. Nieraz widzimy dziecię chodzące na goło z przyrodzeniem w bardzo młodym wieku nawet w sferze publicznej. Dlaczego?  Ponieważ jeszcze to dziecię nie potrafi wytworzyć innego człowieka i jeszcze nie weszło w wiek seksualny, a więc w okres, w którym jest zdolny wytworzyć innego człowieka niejako jak Bóg go wykreować. Kiedy następuje wzrost dziecka zaczyna ono same wstydzić się swojego ciała najpierw w rodzinie a potem na zewnątrz. Ma to związek nie tylko z nagością, ale z seksualnością czyli zdolnością wytworzenia nowego człowieka. Wstyd właśnie z tym się wiąże co też pociąga zjawisko tabu. Wstyd może mieć różne przyczyny i nie tylko dotykać nagości, ale tutaj będziemy wstyd wiązać z nagością i zjawiskami z nagością powiązanymi. Wstyd ma duży związek z ukrywaniem. Dorosły, kiedy zaczyna być zainteresowany dzieckiem i go chwali, wtedy malutkie dziecko, jak często widzimy, chowa się za mamą. Może przyczyną wstydu są normy społeczne niejako wyczuwane przez młode dziecko jako wynik obserwacji. Jeśli społeczeństwo jest takie, że coś zakrywa to i ja muszę się wstydzić z tego co odkryte. Wstyd jest immanentną cechą człowieka i na pewno przysługuje tylko człowiekowi co jest cechą odróżniająca go od zwierząt, które wstydu nie posiadają. Zwierzęta wykonują sferę seksualną oraz fekalną przy ludziach, przy innych osobnikach tego samego gatunku lub przy innych gatunkach. Nawet jeśli zwierzęta domowe idą na ubocze to wiąże się to raczej z tendencją, żeby nie zabrudzać terenu, na którym żyje. Dlatego, jeśli nawet założymy, że to społeczeństwo określa, w których sytuacjach człowiek "ma się wstydzić", to jednak wstyd jest przyrodzonym elementem ludzkiej natury i nie ma społeczeństwa, które wstydu "nie używa". Oczywiście każdego człowieka można zdeformować, a nawet nauczyć go, żeby w ogóle nie posiadał wstydu lub raczej nauczyć go żeby nie miał takiego odruchu i kontrolował siebie to jednak łatwo ten naturalny mechanizm można przywrócić. Nagość dzieci jest przedstawiona w obrazach i sztuce religijnej i nie jest zakazywana, ale jest zakazywana seksualność, a więc przyrodzenie w wieku jego dojrzewania. W naszej kulturze akceptujemy małe dzieciątka, które latem zabierane nad morzem hasają gołe podczas opalania się rodziców. Pomimo tego, że my jako dorośli przyjmujemy pewien sposób funkcjonowania wstydu i tabu to jednak nie rozciągamy je na małe pociechy. Widoczne jest to w rzeźbie i malarstwie europejskim, kiedy to małe aniołki, i słusznie, jako małe dzieci są ukazywane nie zakrywając swego przyrodzenia. Stąd wniosek, że nasza kultura nie jest tak rygorystyczna.

Ciekawy fragment dotyczący wstydu odnajdujemy z "Księgi Rodzaju". Głębszą analizę tego fragmentu przedstawiają filozofowie i teologowie katoliccy. My tylko tu te fragmenty zacytujemy i intuicyjnie zasygnalizujemy problem wstydu po zerwaniu jabłka z drzewa poznania dobra i zła, a więc po przekroczeniu pewnej normy i to nie jest istotne, że tę normę wyznaczył Bóg

"Gdy zaś mężczyzna i jego żona usłyszeli kroki Pana Boga przechadzającego się po ogrodzie, w porze kiedy był powiew wiatru, skryli się przed Panem Bogiem wśród drzew ogrodu. Pan Bóg zawołał na mężczyznę i zapytał go: «Gdzie jesteś?»  On odpowiedział: «Usłyszałem Twój głos w ogrodzie, przestraszyłem się, bo jestem nagi, i ukryłem się»". Rzekł Bóg: «Któż ci powiedział, że jesteś nagi? Czy może zjadłeś z drzewa, z którego ci zakazałem jeść?» "
Powyższy cytat z Księgi Rodzaju opisuje mechanizm wstydu polegający na ukryciu. Tego co się wstydzimy najlepiej gdyby nikt nie zobaczył. A jak już to ujrzy światło dzienne musimy mocno kontrolować krytykę tego co się wydarzyło. A więc to co jest "godne" wstydu zakrywamy. Wstyd ma jakiś związek ze strachem. Oczywiście w powyższym fragmencie Bóg nie jest starcem poruszającym się po ogrodzie, ale sumieniem, które zostało nam wpisane w naszą naturę. W strachu nie objawia się czerwona twarz, ale raczej przerażenie. Wstyd to przekroczenie pewnych zasad. W tym przypadku chodziło o symboliczne zerwanie jabłka z zakazanego drzewa w Ogrodzie Eden. Nie istotne czy ono istniało tak jak boskie przechadzanie się w ogrodzie, ale chodzi tu bardziej o świat, który jest w naszej świadomości z normami, które zostały nam wyryte w naturę przez Boga, przekroczenie tych zasad i odczuwany wstyd. Dzisiejsza psychologia podaje różne definicje wstydu i dlatego zacytujemy tu kilka z nich z  Wikipedii: 

"Można go opisać jako nieprzyjemne odczucie, które towarzyszy nam wtedy, gdy czujemy, że nie spełniamy pewnych oczekiwań społecznych lub naszych własnych standardów. Wstyd często wiąże się z poczuciem winy i obawą przed osądzeniem. Może dotyczyć naszego wyglądu, umiejętności, sukcesów czy porażek."

"Zbigniew Lew-Starowicz poczucie wstydu określa jako potrzebę zachowania własnej tożsamości, szacunku dla siebie, ochrony integralności osoby. Wstyd stanowi barierę ochronną wobec ekspansji innych poza granice własnego „Ja”, na teren i w tajemnicę własnego „JA""
"Uczucie wstydu jest emocją, której nie sposób ukryć – gdy się wstydzimy najczęściej oblewa nas rumieniec, a nasza mimika twarzy przybiera wtedy charakterystyczną postać. Co ciekawe uczucie wstydu określane jest mianem „emocji twarzy” ponieważ to właśnie twarz jest jedyną częścią ciała, gdzie wstyd się uwidacznia."
"Wstyd konstruktywny czy też adaptacyjny ma nas chronić przed utratą wspierającej wspólnoty, kiedy naruszamy normy zachowania, które porządkują życie w grupie. Chroni nas też przed ujawnianiem zbyt intymnych informacji o nas samych przedwcześnie lub w nieodpowiednim towarzystwie czyli do utrzymywania granic."
"Zdrowy wstyd pełni funkcję informacyjną i pozwala osobie przestrzegać odpowiednich norm, a także korygować swoje zachowania, może być zachętą do zmiany czy poprawy tych zachowania. Ten rodzaj wstydu nie przesłania zatem pozytywnych aspektów osobowości."

Jeśli założyć, że istnieje sfera publiczna w sferze rodzinnej, domowej a taka istnieje, ponieważ w rodzinie istnieje również sfera prywatna jak zamknięcie się młodzieńca w pokoju lub ubikacja to ta sfera równie posiada swoje reguły. Małżonkowi nie współżyją przy dzieciach. Jest to sfera zakryta i odbywająca się w ukryciu. Nawet można powiedzieć, że jest to czynność tabuidalna. I znowu ten przykład nie dotyka nagości lecz seksualności, która w nagości się odbywa. Zdarzy się przypadkowo, że dziecko zobaczy nagiego rodzica, ale nie zobaczy go w akcie seksualnym co jest skrzętnie ukrywane. Małe dzieci widzące rodziców w akcie, co opisują annały psychologii, doznają traumy. Są to zdarzenia psychologiczne. Dzieci nie rozumieją tego aktu, tak jak pies szczekający na odkurzacz nie rozumie jaką pełni funkcje, doznając szoku. Dziecko może nawet pomyśleć, że ojciec dusi matkę i będzie posiadało traumę na całe życie co może zepchnąć do swojej podświadomości. 

Wstyd i zakrywanie w różnych kulturach posiadają swoje zakresy. W kulturach pierwotnych kobiety chodzą bez staników i tylko z liściem na  przyrodzeniu i zakładam, że tam gdzie występują warunki gorącego klimatu tak było z każdą kulturą prymitywną. Wstyd występuje kiedy ściągnę liść. Nie raz jednak telewizja pokazuje nam sposób funkcjonowania wstydu w kulturach plemiennych i pierwotnych jeszcze nie naruszonych przez cywilizację nowożytną, w której widać odkryte piersi. To oznacza, że tylko funkcję fekalne i lub seksualne są zakrywane.  Nie do końca jeszcze wiemy, która też sfera bardziej jest zakrywana: fekalna osobno czy seksualna osobno lub może obie razem. Na zakrywanie sfery fekalnej wskazuje samo zachowanie człowieka, który dokonuje tych czynności, poza sytuacjami wyjątkowymi, w ukryciu lub w odosobnieniu podobnie jak używanie sfery seksualnej. Społeczeństwo oczekuje zakrycie tych sfer i uczynienie ich sferą tabuidalną czyli w odosobnieniu i w ukryciu i to nie tylko z powodów wizualnych, sanitarnych czy estetycznych. Często też w tych kulturach można zauważyć, że sfera fekalna jest zakryta małym paskiem i w tej chwili nie wiem czy dla podtrzymania przykrycia z przodu czy zakrycia właśnie tej sfery. A to by oznaczało, że tylko sfera seksualna jest zakrywana, a fekalna nie i często odkryte piersi mówią nam, że nie jest zakrywana sfera macierzyńska. W obecnej kulturze współczesnej większością są majtki opasające całość bioder, a paski z tyłu ludzkiego ciała, tak zwane stringi jako sfery pomniejszającej zakres tabu czyli ukrycia, są mniejszością. W kulturze Europejskiej albo inaczej w cywilizacji łacińskiej macierzyństwo jest ukrywane lub bardziej zakrywane poprzez strój. Sutki nie są okazywane choć też ta sfera obecnie jest przełamywana w modzie filmie czy w bieżącym życiu.

Inny zakres zakrywania podsiada kultura muzułmańska. Kobiety w tej kulturze są zakrywane prawie w całości. Nawet dochodzi do zakrywania twarzy w postaci burek, lub zakrywania włosów, uszu i szyi jak w  przypadku hidżabów. Zakrywanie części głów jest nakazem religijnym przekazanym przez Mahometa, który dostał nakazy od Allaha i posiada również funkcje kulturową w sensie zmniejszenia przypadków molestowania przez mężczyzn. Mężczyzna molestujący kobietę naruszył by wtedy tabu lub zakaz religijny co wiązało by się z większą karą społeczną. Całość tej sytuacji wynika z  cywilizacji patriarchalnej, z której religia muzułmańska wyrosła. Patriarchalizm tutaj doszedł do absurdu, ponieważ kobieta została sprowadzona do przedmiotu skoro nie noszenie hidżabu naraża kobietę na większą szansę molestowania i nie ponoszenie z tego powodu konsekwencji przez mężczyznę. Jeden z cytatów z Koranu właściwie oddaje jako rolę kobieta pełni w tej cywilizacji; "Wasze żony są to wasze pola, uprawiajcie je, ilekroć wam podobać się będzie."  Z punktu widzenia analizy posągu kobiety z waginą jest to drugi skraj nagości. W sztuce muzułmańskiej kobiety rzadko występują, a nagie kobiety w ogóle. Można tę cywilizację w jakiejś mierze porównać do Średniowiecza, które jednak wyrasta z cywilizacji łacińskiej, która traktuje kobietę na równi z mężczyzną. Dlatego też tą kulturą nie będę się więcej zajmował.

Odmienność ubierania się kobiet i mężczyzn zwłaszcza na plaży pokazuje odmienność funkcjonowania zjawiska wstydu. Sfera seksualna, rodzicielska jak i fekalna skupia się w mężczyźnie w penisie i ta sfera jest zakrywana. Kobiety nie tylko zakładają majtki zasłaniając waginę, ale również zakładają staniki. Pierś nie posiada funkcji seksualnej i rodzicielskiej, ale pełni funkcję macierzyńską choć niejeden mógłby powiedzieć, że w akcie seksualnym to jest najbardziej podniecający aspekt tego co w codziennym życiu jest zakrywane. A więc w naszej cywilizacji, której tabu nowoczesność chce zlikwidować poprzez plaże nudystów to jednak większość akceptuje ten styl "okazywania wstydu". Można powiedzieć by słowami kobiety: "zakrywam piersi bo każdy facet by na mnie patrzył". To prawda, że pierś stanowi obiekt seksualny i jako taki jest pożądany, ale sam fakt zakrywania go jest aktem likwidacji wstydu, a więc jest obiektem tabuidalnym. Wikipedia na ten temat pisze tak: "W okresie przed urodzeniem dziecka piersi są atrybutem seksualnym i jeszcze po porodzie przez chwilę kobiety odczuwają potrzebę zakrywania ich, ale na oddziale położniczym to tabu znika. Kobiety doświadczają nawału, pierś jest dzielona między matką a dzieckiem, więc staje się publiczną częścią ciała." Tutaj ukazuje się jeszcze inna prawda. Kobieta jest nakierowana z powodu rodzicielskiej, a bardziej macierzyńskiej holistycznie na innego człowieka, a więc patrzy na mężczyznę jak na obiekt całościowy i oczekuje takiego samego traktowania. Patrzenie na pierś jest instynktownie postrzegane przez kobietę, że jest przedmiotem pożądania i bardziej moja część a nie moja całość jest chciana, a więc nie jestem podmiotem wzajemnej relacji. Mężczyzna funkcjonuje odwrotnie.

Tabu w obecnej kulturze Europejskiej jest obecnie naruszane na różnych poziomach a te naruszenia następują w różnych zakresach. Tabu jest naruszane w filmie, teatrze jako wzór postępowania dla ludzkości, jednak myślę, że prawdopodobnie spełznie na panewce z uwagi na zimny klimat w Europie i Ameryce, gdzie kultura jest rozszerzana na cały świat, a w gorących klimatach nie wierzę, żeby ludzie chodzili na golasa. Jest jakaś granica, którą człowiek raczej przekroczyć nie może i nie przekroczy z uwagi na naturalne wyposażenie jakim jest posiadany wstyd. W 2022 obiegła Polskę informacja o pijanej parze, która uprawiała seks na plaży przy małych dzieciach. Para została "lekko" zlinczowana. Seksualność jest czymś dobrym pod szczególnymi warunkami. Niby nic się nie stało ponieważ dwojga ludzi tylko się kochało; a jednak coś się wydarzyło.

Na podstawie przedstawionych przykładów funkcjonowania zjawiska zakrywania ciała i funkcjonowania wstydu musimy powiedzieć, że jeśli człowiek posiada wstyd to rzeźba kobiety z waginą, z założenia pokazująca się publicznie, "nie ma wstydu". Nie ma wstydu twórca tworząc to w domu, a potem instalując to na zewnątrz. Nie wiem jak zareagowało społeczeństwo na ten posąg i nie wiem czy człowiek nie potrzebuje czasami grzeszności i skanalizowania swoich silnych potrzeb, które musi powściągać, ale które czasami podpowiadają jemu : "nic się nie stanie jak coś czasami grzesznego zrobię".

W kulturze katolickiej mamy przykład kobiety, która jest matką Jezusa. Wielokrotnie przejeżdżając przez polskie wioski i miasta widzę posągi i rzeźby Maryi. Oznacza to, że jeśli stawiamy tę kobietę na kamiennych piedestałach to oznacza to, że nie jest to kultura  patriarchalna. Maryja nie jest boginią tak jak w rzeźbie greckiej, która nie prezentowała zwykłych ludzi, ale właśnie sposób widzenia bogów lub półbogów. Maryja jest człowiekiem historycznym, matką Boga. Nie znalazłem posągu Maryi w nagości. Stąd wniosek, że jeśli wzór kobiety - matki Boga funkcjonuje jako element kultury to on staje się dla nas mniej lub bardziej dla kobiet, wskazówką poruszania się w sferze publicznej. Od wielu lat kultura pop próbuje zniszczyć ten wzór naśladowania. Gdyby ktoś chciał zaprzeczyć i powiedzieć, że jest to samotna kobieta bez rodziny to tutaj musimy  podkreślić, że Kościół otacza czcią Świętą Rodzinę, a więc Jezusa, Maryję i Józefa. Nie spotkałem nigdy posagu Maryi roznegliżowanej i to jest słuszne. Choć Maryja nie była boginią, ale Matką Człowieka - Boga to w żadnej sztuce, jak sięgam pamięcią, zawsze jest zakryta. Jest czysta, aseksualna. Często spotyka się ją w objęciu syna, ale nie karmiącą. Pomimo tego, że karmienie jest elementem macierzyństwa to jednak trzymanie dzidziusia na rękach też. Maryja jako Matka jest też symbolem człowieczeństwa jak i symbolem kobiecości. Szacunek dla kultury katolickiej, ponieważ od sztuki zależy jakimi będziemy ludźmi, jak będziemy postępować i jakie będziemy posiadać widzenie na świat.

Współczesna kultura jak i wychowane na jej podstawie społeczeństwa funkcjonują już w  kulturze wizyjnej Internetu i taśm wideo i zostało mocno zdeformowane pod kątem zaistnienia zjawiska zakrywania i wstydu. Żadne dziecko nie powinno oglądać matkę z rozszerzoną waginą. W pewnym sensie powinien to być temat tabu zawsze i wszędzie z uwagi na szacunek dla samej matki jak dla jej dziecka. Współczuje porno gwiazdom albo raczej ich dzieciom, które przypadkowo natrafia w Internecie na film z matką rozszerzającą waginę dla innych mężczyzn, którzy nie są jej mężem, a jej wagina stanowi przedmiot użytku dla wielu mężczyzn.
Dlaczego seksualność powinna być tematem tabu?  Ponieważ przez macicę i waginę i od niej pochodzi człowiek, a więc najwyższa wartość jaką jest mały człowiek. Tak często przytaczana przez lewackie myśli, które tworzą pojęcie: "SZACUNEK DLA CZŁOWIEKA" lecz z drugiej strony poprzez swoje idee i działania niszczy ten wizerunek człowieka. 

W Dubrowniku również znalazł się Polski przechodzień, który, jak wspomniałem na początku powiedział: "U nas stała by się od razu afera" , wskazując na nasz kraj i jego chrześcijańską kulturę. Dopuszcza on się kilku błędów myślowych, które zacytuje.

1. Kobieta z waginą jest wytworem, jak mniemam, Renesansu, a więc okresu pokazującego trochę więcej kobiecego ciała niż wcześniej czyli w  okresie Średniowiecza. Gdyby zaistniał taki posąg w Polsce nikt by nie robił afery, ponieważ jest to sztuka historyczna, której z założenia nie powinno się niszczyć lub robić afer, ponieważ taka sztuka powinno pozostać jako świadectwo przeszłości i jako zastanowienie się czy to było słuszne i to uzasadnić.

2. Nasza kultura zareagowała by gdyby była to sztuka współczesna, a tę należy korygować i krytykować dla właściwego rozumienia świata dla naszych dzieci.

3. Powyższe uzasadnienia powyżej stanowią przeciwwagę dla tezy wypowiedzianej przez przechodnia, który najwyraźniej jest już zakorzeniony w lewackim widzeniu świata i robi to już niejako z automatu, ale cieszę się, że ten automat się wyraża, ponieważ nie byłoby tego blogu.

4. Powyższe twierdzenia dowodzą, że ludzie są bardzo mocno wyrwani z cywilizacji chrześcijańskiej czego przyczyną jest mieszkanie w kraju, w którym 90% to media lewicowe dostarczające informacji w celu utwierdzenia umysłu współczesnego człowieka w określonej wizji postrzegania świata, dostarczaniu określonych typów komunikatów, które tę wizję podtrzymują.

To już koniec rozważań :)